قرمساق

به خدا گر خدا شوی نشوم بنده ات، ورشوم قرمساقم

تا گزندی نه بینم و نرسد منت از هر غر و قرمساقم

مملکت خاص رعیت باشد این قرمساق یکی ز افراد است

این زن ... ظالم مگر پرده ظلام است که با شفق میآید و با فلق نمیرود؟ مهمان ها را تمام جواب گفتم و خلق روی زمین همه در خواب برفتند و شب از نیمه گذشت و این نوکرک قرمساق خودم مثل علم یزید برپا ایستاده، گوئی ابریست که از پیش قمر مینرود. نه پایش خسته میشود و نه زبانش بسته. قرمساق، سلسل القول دارد، کاش سلسل البول میداشت.

این پایه و مایه یاغی شاه شدن گو قافیه قاف شو قرمساقی بود