قرمز

دارم طلبی ز یار جانی دو سه کفش نی زرد بود نه قرمزی و نه بنفش

سرآمدار چه که والای آل شد بمثال و لیکن تافته قرمزیست سید آل

آن عنکبوت هیئت چابک قدم گه کفش دارد طراز قرمز بر پای و سر تنیده

و انگور قرمزش، از بوسه ی چهری گلگون بیش دل را مشتاق کند و انگور سیاهش نزد ظریفان از نگاه چشمی مخمور زیباتر است. انواع دیگر انگورش قابل شمارش نیست و نکوئیهاشان قابل ذکر.

رخسار تو از خوش آب و رنگی زد طعنه به قرمز فرنگی

سر آمد ارچه که والای آل شد بمثال ولی که تافته قرمزیست سید آل

زان خار سوزنم عجب آمد که دوختند از تار قرمزی بعذار کتان کلک

اطلس که قبای لعل شاهی است با قرمزی رخ تو کاهی است

دلم از عشق تو چون چشم سوزن تنم در هجر تو چون تار قرمز

بوی آتش از قرمزی در زنم بلادش چو پنبه بهم برزنم