قرح

قرحة‌الصدر ازو پدید آید ریه را ثقلها پلید آید

فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْکُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ میگوید چون از عرفات بر گردید بعد از فرو شدن آفتاب، روز عرفه و رو بمنا نهاده خدای را یاد کنید بنزدیک مشعر الحرام، آنجا که قرح گویند، یعنی که بعد از صبح که نماز گزارده باشید، و از مبیت بمزدلفه فارغ شده و سنگها بر گرفته وَ اذْکُرُوهُ کَما هَداکُمْ و یاد کنید خدای را چنانک شما را راه نمود بحج راست، و شریعت پاک و ملت ابراهیم.

مگوی خال که خال نبی به کتف نبی است نه قرحه ای که سزاوار نشتر آورده

ساده دلی ساز مرا سوی عدم تاز مرا تا رهم از لطف فنا زین قرح و زین زاری

خون دل در قرح همی بیند زان چنان دلفکار می آید