قربانگاه

عید قربان آمد ای یاران راه گنجه و شوشی بود قربانگاه

شاه جویان سوی قربانگاه شد گشت هر سو تا به نزد شاه شد

بره ی خود را به قربانگاه بر کن فدای آن نگار جان شکر

با زبان لابه نزد شاه شد خواستار عزم قربانگاه شد

میان عیدها عیدی که نامش می توان بردن به قربانگاه بسمل گشتن پیغام معشوق است

من همی گفتم به حسرت ای دریغ ای دریغ از عید قربانگاه و تیغ

جان فداساز که صیاد درین قربانگاه تا بود جان، به کسی دیده حیران ندهد

در آگادا، برخلاف کتاب مقدس، شیطان است که اسحاق را می‌آزماید. او نزد خدا می‌رود و می‌گوید تو به این پیرمرد (ابراهیم) در این سن فرزندی دادی، اما او حتی کبوتری هم به عنوان قربانی تو به تقدیم نکرد. آن زمان، خدا تصمیم می‌گیرد به شیطان نشان دهد که ابراهیم حاضر است فرزندش را قربانی کند. مطابق یک سنت روایی دیگر، اسحاق شخصاً پیشنهاد داد قربانی شود زیرا اسماعیل خود را با ایمان‌تر می‌دانست، بدان دلیل که اسحاق در هشت روزگی ختنه شده بود، اما اسماعیل در سیزده سالگی، زمانی که می‌توانست سر باز بزند. در راه قربانگاه، شیطان تلاش کرد اسحاق را از اطاعت از پدرش باز بدارد، اما موفق نشد.

دخت زهرا کرد با صد وَجد و شوق هدی خود را سوی قربانگاه سوق

نار اللهم را برده‌ای سوی قربانگاه از چه نیامد ازمنا کو حسین من نور عین من

بعد از آن کرد روانش بسوی قربانگاه گفت لا حول ولا قوه الا بالله