قرب

گر تو خود را دور میدانی بیا بشنو آخر نحن اقرب از خدا

دمی با یار اندر خلوت عشق کزویابی حقیقت قربت عشق

چشاند هر یکی را از محبت شراب قربت از کاس مودت

بود کز قرب اینجا دم زند او یقین میدان که خود را بر زند او

نگرددباز اینجا تا زاعیان بیابد او نشان در قربتِ جان

از آن پیوسته شد در قربتِ تو که از تو یافت جانان عزّت تو