قدید

جهان پیر را گفتم جوان شو ببین بخت جوان تا کی قدیدی

هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود چو آب پاک که در تن رود پلید شود

نه ز بادها بمیرد نه ز نم کمی پذیرد نه ز روزگار گیرد کهنی و یا قدیدی

زمان زمان زخدا در جهان جان خبرست که عارفان نفروشند تازه را بقدید

در نظرها چرخ بس کهنه و قدید پیش چشمش هر دمی خلق جدید

هر روز از آن یار سلامی و کلامیست از بی خردی عاشق این کهنه قدیدیم

حیات تازه ای یابم دگر بار به چنگ آید اگر لحم قدیدم

بگشای سینه را که صبایی همی رسد مرده حیات یابد و زنده شود قدید

صوفیان در دمی دو عید کنند عنکبوتان مگس قدید کنند

بس بجوشیدی درین عهد مدید ترک‌جوشی هم نگشتی ای قدید