قحط

قدر وفا نگر تو که از قحط مشتری ماندست این متاع از آن کاروان هنوز

در اردوی شه قحطی افتاد سخت چنین شد گمانش که برگشت بخت

مگر کون قحط بود اینجا قلندر که ترسیدی کنم کون ترا تر

دیر یا زود می رسد روزی بر جهان قحط جاودانه منه

آبادی و بنیاد بهجت‌آباد در سال قحطی ۱۲۸۸ قمری به دست میرزایوسف مستوفی‌الممالک آشتیانی، صدر اعظم، صورت گرفته‌است.∗ بهجت‌آباد به نام یکی از دخترهای میرزایوسف که همسر جلال‌الدوله پسر مسعودمیرزا ظل‌السلطان است خوانده شد. محدوده بهجت‌آباد قدیم در میان جاده تهران به عباس‌آباد، زمین‌های جلالیه، زمین‌های یوسف‌آباد و خندق ناصری تهران قرار داشت. در بخش شمالی، زمین‌های بهجت‌آباد در محدوده میان مجسمه فردوسی تا چهارراه پهلوی (چهارراه انقلاب امروزی) و زمین‌های فیشرآباد قرار داشت.

نوبری به هنگام تخلیه تبریز از قوای روس به سال ۱۹۱۸ اداره امور در این شهر را با عنوان رئیس محلی حزب دموکرات به دست گرفت. در پی اشغال تبریز بدست عثمانی‌ها وی را و بسیاری از فعالان دموکرات تبریزی از جمله محمد خیابانی و محمدعلی بادامچی را که به سبب کمک به مردم تبریز در جریان قحطی ۱۹۱۸ محبوبیت فراوانی کسب کرده‌بودند را دستگیر و تبعید نمودند. این دستگیری و تبعید نه تنها مورد اعتراض دولت وقت ایران قرار نگرفت بلکه شایعاتی مبنی بر اینکه دستگیری‌ها بنا به درخواست دولت ایران انجام شده‌بود پخش شد.

قحط آب است ای دریغا اشک تلخ و شور من دست گیرد تا مگر دریای رحمت را به جامی

قحطانیه ۱۶٬۹۴۶ نفر جمعیت دارد و ۴۰۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده‌است.

از قحط کرم کجا گریزم کانجا دل میزبان ببینم

در جریان محاصرهٔ کلمبو توسط نیروهای هلندی در سال ۱۶۵۶ نیز ژنرال پرتغالی دستور داد مادر قحطی‌زده‌ای را که از حدت گرسنگی نوزادش را کشته و خورده بود به توپ ببندند، ولی در نهایت با پادرمیانی روحانیان و ریش‌سفیدان شهر عفو شد.

جز به هم چیدن‌کسی را با تصرف‌کارنیست گندم انبار است هر سو لیک قحط آدمی‌ست