قتلگاه

در اسیری کرد رو با اشک و آه سید سجاد اندر قتلگاه

اگر به قتلگاه عاشقان روی (صامت) چو نای نی شوی ناله نوای من است

آشوبِ حشر شور قیامت شد آشکار چون سوی قتلگاه شد آن کاروان روان

ماه فلک شرم و حیا زینب دل خون در قتلگاه از خیمه چو خرشید بدر زد

از صدر زین فتاد به گودال قتلگاه مهر افسری که حلقهٔ ماهش رکاب بود

به قدر آنکه بگرید به قتلگاه حسین ز جور خصم، نبودی فراق، زینب را

این بیابان قتلگاه سید لب تشنه است ای زبان وقت فغان وی دیده هنگام بکاست

چشم گریان هر دو سر کردیم راه می‌نبد ز ایشان نشان در قتلگاه

در دوران قاجار قتل‌عام زرتشتیان ادامه یافت. آخرین موارد ثبت شده در روستاهای اطراف برازجان و ترک آباد در نزدیکی یزد ثبت شده‌اند. امروزه روستایی در نزدیکی برازجان در نزد مردم محلی قتلگاه نامیده می‌شود. نام‌های خانوادگی ترک، ترکی، ترکیان و ترک آبادی نشان دهندهٔ اصل و نسب بازماندگان کشتار در ترک آباد است.

همره نبرده بود حسین گر سکینه را در قتلگاه بر سر خود نوحه‌گر نداشت

یک طرف نعل سم اسب ستم جسم حسین در زمین قتلگاه با خاک ره همسر کند