قبول

اگر قبول کنی این جواب آن شعر است «‌شکست دستی کز خامه بس نگار آورد»

لیکن تو را مجال بیان نیست در درود لیکن تو را قبول سخن نیست در ثنا

زینجا که منم حدیث بس دشوار است زآنجا که قبول تست بس آسان است

مرا خود جان چه باشد خود قبولست که او اندر اصول دل نزول است

جمله عالم آکل و ماکول دان باقیان را مقبل و مقبول دان

دل گفت که بر در قبولش هرچه آن نرود به دست جانست

در ابتدا قبول اجابت نیافته هرگز گمان مبر که نمازی بود نماز

ناصحا پند تو یکبار قبولم نفتاد گفته پندار ازین موعظه صد بار دگر

حاجت بکعبه رفتن و حج قبول نیست گر حاجت شکسته دلی را روا کنند

و گفت: توبه قبول آنست که مقبول بوده باشد پیش از گناه.