قبله گاه

ما عاشقیم و روی بتان قبله گاه ماست بر جرم عاشقی همه عالم گواه ماست

قبله گاه آفرینش آمدی پای تا سر عین بینش آمدی

برای خاطر او قبله گاه دل شده ام اگر دچار شود می کند سجود مرا

برآ از آرزو کان قبله گاه آرزومندان به دنبال دل بی آرزوی عشق می آید

کعبهٔ وصل تو پناه منست طاق ابروت قبله گاه منست

مخیّم امل و قبله گاه حاجت شد هر آن کجا که رکابت بدان عنان آورد

ای رخت قبله گاه مشتاقان کس مباد از درت جدا باشد

ز دیگر طرف سرخ رویان روس فروزنده چون قبله گاه مجوس

در نمازم دل به سوی توست و رو در قبله گاه وه چه خوش بودی اگر رو نیز بودی سوی تو

اگر جز کعبهٔ کوی تو باشد قبله گاه من الاهی ناامید از سجدهٔ آن خاک در گردم