قبره

معنی کلمه قبره در لغت نامه دهخدا

( قبرة ) قبرة. [ ق ُب ْ ب َ رَ ] ( ع اِ ) واحد قُبَّر. یک چکاوک. ( منتهی الارب ). ابوالملیح. ( فرهنگ نظام ). چکاوک. ( نظام ). هدهد. پرنده تاج بسر دارای رنگ سیاه و سفید از گنجشک بزرگتر که کنار آبها نشسته دم خود را تکان میدهد و در اصفهان سقاچی نامیده میشود. ( نظام ). تاجی مثل هدهد به سر دارد. ( شرح نصاب به نقل غیاث اللغات ).
قبره. [ ق َرَ ] ( اِخ ) شهرستانی است به اندلس. ( منتهی الارب ).

معنی کلمه قبره در فرهنگ معین

(قُ بَّ رَ یا رِ ) [ ع . قبرة ] (اِ. ) چکاوک .

معنی کلمه قبره در فرهنگ عمید

چکاوک، جل، قنبره.

معنی کلمه قبره در فرهنگ فارسی

چکاوک، جل، قنبره هم گویند
( اسم ) واحد قبر یک چکاوک جل .
شهرستانی است به اندلس

معنی کلمه قبره در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
قبر (۸ بار)ه (۳۵۷۶ بار)
مدفن انسان. در قاموس و اقرب گفته: مدفن الانسان. در مفردات گفته: مَقَرُالْمَیِتِ.در نهج البلاغه حکمت 5 فرموده: «اَلْاِحْتِمالُ قَبْرُالْعُیُوبِ» . بر احدی از منافقان نماز مخوان و بالای قبرش نایست طبرسی فرموده: رسول خدا«صلی اللَّه علیه و آله» چون بر مؤمنان نماز می‏خواند مدتی بالای قبرش می‏ایستاد و بر آنها دعا می‏کرد ولی از نماز خواندن و ایستادن بر قبر منافقان نهی شد. . سپس او را بمیراند و در قبرکرد. جمع آن قبور است . *مقبره (به فتح وکسرمیم) محل قبر را گویند جمع آن مقابر است . ظاهرا مراد از «زُرْتُمُ الْمَقابِرَ» مرگ است یعنی رقابت در کثرت مال سرگرمتان کرد تا مردید و به مقابر رسیدید به عبارت دیگر غفلت همه عمر شما را گرفت. بعضی آن را اظهار فخر با شمردن اموات دانسته‏اند که انشاالله در «کثر» خواهدآمد. * . رجوع شود به «بعثر». * . مراد از «مَنْ فِی الْقُبُورِ» کسانی اند که گوش شنوا ندارند و از شنیدن کلام خدا معرض اند اینجاست که قرآن کفار عنود و لجوج را مرده و دفن شده تعبیرکرده است. یعنی: خدا آنکه را خواهد می‏شنواند (مومنیکه خدا قلبش را زنده کرده) و تو چیزی را به مردگان قبور نمی‏شنوانی.

معنی کلمه قبره در ویکی واژه

قبرة
چکاوک.

جملاتی از کاربرد کلمه قبره

کاروان شده بازآمد بی‌نیل مرام مرکز ایران ماتمکده و مقبره شد
مقبره پادشاه مونمو در ۲۶، ساحل بونگیل-ری، شهرستان یانگبوک-مایون، شهر گیونگجو، استان گیونگ‌سانگ شمالی، کره جنوبی واقع شده‌است. این مقبره در ۲۰۰ متری ساحل بونگیل-ری در یانگبوک-مایون قرار دارد.
و فی روایة اخری عن جابر قال قال رسول اللَّه (ص): اذا وضع المؤمن فی قبره اتاه ملکان فانتهزاه. فقال یهبّ کما یهبّ النّائم، قال فیقال له: من ربّک؟
چار دیواری و یک چار وجب پنجره‌ای شدم اندر، به چنین مقبره نادره‌ای
این سورة النمل جمله بمکه فرو آمد از آسمان و در آن ناسخ و منسوخ نه، مگر یک آیت: فَمَنِ اهْتَدی‌ فَإِنَّما یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ منسوخ است بآیت سیف و این سورت چهار هزار و هفتصد و نود و نه حرف است و هزار و صد و چهل و نه کلمت و نود و سه آیت. و در فضیلت سوره ابیّ کعب روایت کند از مصطفی (ص) قال: من قرأ طس سلیمان کأنّ له من الاجر عشر حسنات بعدد من صدّق بسلیمان و کذّب به و هود و شعیب و صالح و ابراهیم و یخرج من قبره و هو ینادی لا اله الّا اللَّه».
این مقبره کش آیت ظل اللهی است انوار کرامتش زمه تا ماهی است
شیخ الاسلام گفت: کی بوالحسن مزین برسید فرا شیر ناگاه، گفت: ثم اماته فاقبره شیر برجای بمرد. چون بر سر کوه رسید، گفت: اذا شاء انشره. شیر زنده برخاست برپای.
آرامگاه شاه حسین ولی مربوط به دوره صفوی است و در تبریز، چای کنار، بعد از پل سنگی، مدرسه و مقبره شاه حسین ولی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۳۳۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
و عن انس قال قال رسول اللَّه (ص): «لمّا اسری بی الی السّماء رأیت موسی یصلّی فی قبره».
قوله: وَ لا تَقُمْ عَلی‌ قَبْرِهِ ای لا تقف علی قبره حتّی یفرغ من دفنه و فی الخبر کان رسول اللَّه ص اذا دفن المیّت وقف علی قبره و دعا له.
ز درج دیده در آورده ام لَالی را نثار مقبره ی درة المعالی را
و عن انس بن مالک قال: قال رسول اللَّه: «من سرّه ان یکال له بالقفیز الاوفی فلیقل: فَسُبْحانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَ حِینَ تُصْبِحُونَ‌ الی قوله: وَ کَذلِکَ تُخْرَجُونَ، سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ و عن ابن عباس قال: قال رسول اللَّه (ص): من قال: فَسُبْحانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَ حِینَ تُصْبِحُونَ هذه الآیات الثلاث من سورة الروم و آخر سورة الصافات دبر کل صلاة یصلّیها کتب له من الحسنات عدد نجوم السّماء و قطر المطر و عدد و رق الشجر و عدد تراب الارض، فاذا مات اجری له بکل حسنة عشر حسنات فی قبره و کان ابرهیم خلیل اللَّه یقولها فی کل یوم و لیلة ست مرّات.
اروپاییان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، همواره با احترام از مقبره یاد کرده‌اند، مثلاً پرسی سایکس مورخ و ژنرال انگلیسی در مورد آن گفته‌است: