قبالا علمی است که گفته می‌شود که خداوند پس از هبوط حضرت آدم به او ارزانی داشت تا از غم هبوط دلداریش دهد. یهودیان این علم را مایه معجزه‌ها می‌دانند و حتی معجزه‌های موسیٰ و یوشع و ایلیا (الیاهو) و حضرت عیسیٰ را هم به این علم اسناد می‌دهند. و خلاصه قبالا به معنی احادیث زبانی بنی‌اسرائیل، تفسیر رمزی تورات، راز یا علم نهانی است. یواش بزار.
جملاتی از کاربرد کلمه قبالا
چه لازم؟ خلقت خوش طلعان و تیره اقبالان که بی خود باعث ترجیح این بر آن دگر گردی
کارمندان آستان رضوی را القابی چون اقبالالتّولیه، حسامالتّولیه و… می‌دادند.
ابراهیم بن دائود یا ابراهیم بن داوود ستاره‌شناس، تاریخ‌نویس، فیلسوف و دین‌شناس اسپانیایی یهودی بود. ابراهیم در سال ۱۱۱۰ در اسپانیا زاده شد؛ و بر اساس گزارش‌ها در سال ۱۱۸۰ کشته شد. او را گاه به اختصار رباد اول خوانده‌اند. وی ظاهراً در قرطبه به تحصیلات دینی روی آورده‌است و در آن‌جا به زبان عربی و عبری تسلط یافته‌است. وی از مترجمان متون یهودی از عبری به عربی و از عبری به لاتین بود. کتاب سرچشمه حیات نوشته سلیمان بن گبیرول از جمله متونی بود که ابراهیم بن دائود ترجمه نمود. ابن دائود پزشک نیز بود و علاوه بر آن در نگاشتن کتب سنت و هقبالا نیز دست داشت.
حاجت خویش مبر پیش بلند اقبالان گره هیچ کسی باز ز افلاک نشد
افنی القرون الّتی کانت منعّمة کرّ اللّیالی اقبالا و ادبارا
افنیت عمرک ادبار و اقبالا تبغی البنین و تبغی الاهل و المالا
جهان پناه خدیو! بلند اقبالا! که ختم بر تو شد از خسروان صفات کمال