قبال

نشاندت بصد نام ایام در عز گرفتت بصد مهر اقبال در بر

ز خلقهای کریمانه تو می دارم امید آنکه کنی بر قبول آن اقبال

هزار گل بنماید که خار مست شود هزار خنده برآرد ز غم زهی اقبال

دشمنانش را ادبار چنان باد چنان دوستانش را اقبال چنین باد چنین

کسی را که اقبال او ره نمود محلّش برآورد و قدرش فزود

گو جای بپرداز که اینک جم دولت با خاتم اقبال سوی گاه برآمد

بیا بر آستان خود ببین روی نیاز من بود کز یمن اقبالت قبول افتد نماز من