قایق نجات

نخستین قایق نجات روی آب‌های اقیانوس اطلس شناور شد. این قایق حدود ۶۵ نفر ظرفیت دارد اما با ۳۷ جای خالی کشتی را ترک می‌کند به دلیل پیروی از قانون «اولویت با زنان و کودکان است»[نیازمند منبع] و کم بودن تعداد زن‌ها و بچه‌ها در کشتی، بسیاری از قایق‌های نجات به جای ۶۹ نفر ظرفیت کامل خود، تنها چند ده نفر سرنشین داشتند.

ناو هفت قایق از انواع مختلف از جمله دو قایق نجات در اختیار داشت.

خبرها به سرعت به کاپیتان اسمیت می‌رسند که ۵ محفظه در حال پر شدن است او می‌داند تایتانیک ممکن است بیشتر از ۲ ساعت وقت نداشته باشد. در نتیجه به افسران دستور می‌دهد ۲۰ قایق نجات را آماده کنند.

خدای را که به صد قایق نجات هنوز بسا کسا که چو من غرق لجّهٔ گنهند

ملوانان آخرین قایق نجات را به آب می‌اندازند. اکنون نجات جان بقیهٔ مسافران به دست خودشان است. برق تایتانیک به‌طور کامل قطع شد.

در ۲۲ ژانویه ۱۹۸۲، استیو کالاهان که یک مهندس دریایی و ماجراجو بود سفر خود را از جزایر قناری به سمت جزیره باهاماس آغاز کرد. ۷ روز پس شروع سفر قایق دست‌ساز وی دچار حادثه شده و وی مجبور شد تا با ترک قایق در یک قایق نجات کوچک مستقر شود. او که به مدت ۷۶ روز در دریا پیش می‌رفت در ابتدا از ذخیره آب و غذای همراه خود در قایق نجات استفاده می‌کرد و سپس سعی کرد که تا با شکار ماهی خود را سیر کند. پس از ۷۶ روز توانست خشکی را ببیند و توسط ماهیگیران جزیره گودالاگوپ نجات پیدا کرد.