قان

گفتم سر من ای جان نعلین توست لیکن قانع شو ای دو دیده این بار تا به گردن

جامه باف امرد که باشد رشک ماه و آفتاب می کند با عاشقان خویش در یک جامه خواب

چون به حضرت رسید خاقانی بر سر خوان رسید ما حضر او

گفت این جامه سخت خُلقانست گفت هست آنِ من چنین زانست

موافقان هدی را ز فر دولت تو چهار چیز بجای چهار گشته عیان

باش با عاشقان او یک روی خوش بگو لا اله الا هو