قاع

گرچه در قاعده ی لذت دنیا طالب بی‌نصیب است به پیرانه‌سر از برنایی

تا که نبینم بنای وصل تو محکم قاعدۀ عمرم استوار نیاید

قرار و قاعده ملک چون ترازو راست برای عالی لا زال عالیا داری

ما ز چه بر فرع هیاهو کنیم قاعدهٔ اصل ز پا افکنیم

گر بدین قاعده حجت طلبد نادانی حجتم بس بود: الجنس الی جنس یمیل

آنم که به هرزه سالها سوخته‌ام تا قاعده سوختن آموخته‌ام

خانه است ملک خسرو و دنیا چو قاعده است الا به قاعده نشود خانه استوار

پرگار عاشقان خم ابروی جفت تست در طاقش ار چه قاعده کار کج نهند

تو ازین حکم وقاعده مگذر مکش از امر و حکم یزدان سر

نه عجب گر برود قاعدهٔ صبر و شکیب پیش هر چشم که آن قد و شمایل برود