قاطر

همه بار بستند بر قاطران با را به چیزی که بد بس گران

بهرام چوبین سردار ایرانی دورهٔ ساسانی، هنگام بازدید از محل فوران نفت خام در ناحیه بادکوب (باکو) با توجه به قدرت اشتعال‌زایی این ماده، بر آن شد تا نوعی جنگ‌افزار ساخته شود و این کار را به مهندسان ارتش ایران واگذار نمود. در مدتی کم‌تر از یک سال، پیکانی ساخته شد شبیه به موشک‌های امروزی که حامل گوی دوکی شکلی بود که به نفت خام آغشته شده بود و از روی تخته‌ای که بر پشت قاطر قرار داشت با کشیدن زه پرتاب می‌شد. این دستگاه از یک زه (رودهٔ خشک شده) و چوب گز ساخته شده بود که بر تخته سوار می‌شد و دارای ضامن بود که دارای پنج خدمتکار بوده‌است که دو نفر از آن‌ها کمانکش بودند و نفر سوم نشانه‌گیری می‌کرده‌است. نفر چهارم مسئول افروختن بخش آغشته به نفت خام بوده و نفر پنجم قاطر را نگه می‌داشته‌است.

این فیلم داستان دو برادر ناتنی متخاصم را روایت می‌کند که در مزرعه ای در غرب میانه با مادرشان زندگی می‌کنند. یکی از آنها به عنوان یک مزدور نزد کشاورز همسایه ای مشغول به کار می‌شود که از او یک جفت قاطر می‌خرد و باید آموزش آنها را بیاموزد، و دخترش عاشق او است، اگرچه او هر دو برادر را وسوسه می‌کند تا برای عشق او به رقابت بپردازند.

این سه ویژگی را تمامی جانداران ندارند. برای مثال قاطر که از جفت‌گیری خر نر و اسب ماده به وجود می‌آید قابلیت تولید مثل ندارد. این موجود با آنکه جاندار به حساب می‌آید یکی از ویژگی‌های جانداران را ندارد؛ زیرا در حالت طبیعی نیست.

گو فرود آی سپس از خر شیطان امروز دور طیاره، بهل قاطر بد چشم و چموش

اَرّابه یا: (گردونه) وسیلهٔ نقلیه‌ای است که دو چرخ دارد و معمولاً به وسیلهٔ یک یا چند حیوان (معمولاً اسب یا قاطر) کشیده می‌شود. تفاوت ارابه با گاری آن است که گاری چهار چرخ دارد و با یک یا دو اسب کشیده می‌شود.

ببازو کمانت، سحابی است قاطر بپهلو سنانت شهابی است ثاقب

قاطر - ابوالاثقال

امیر مؤمنان علی(ع) را روزی که بر قاطری به جنگ بود، گفتند: کاش اسبی را بر همی نشستی. فرمود: من از کسی که حمله آرد، نگریزم و بر آن کس که گریزد حمله نبرم. از این رو، همین قاطر کفایتم می کند.

روزی آنجا که بود یلخی شاه شتر و مادیان و قاطر و خر

«مردمانی هستند که ارمنی نامیده می‌شوند و سرزمین آنها در بالای سرزمین آشور واقع شده‌است. آنان با قایق‌های کروی شکل خود از رودخانه فرات عبور کرده به بابل می‌آیند و قصد آنها از این سفر تجارت است. قایق‌ها از چوب درخت بید ساخته شده و روی آن را با پوست حیوانات می‌پوشانند تا کاملاً غیرقابل نفوذ شود. کالاها را که اکثراً تولیدات تهیه شده از محصولات کشاورزی است در ظروف سفالی خاصی قرار می‌دهند. در هر قایق یک یا چند قاطر وجود دارد که از آنها برای حمل کالاهای خود در سرتاسر سرزمین بابل استفاده می‌کنند. آنها پس از فروش اجناس خود و خرید کالاهای دیگر سوار بر قایق‌هایشان شده، بازمی‌گردند.»

قاطر مهدی روان است ای خدا پشت سمنان دامغان است ای خدا

سبحانک لااحصی ثناء علیک انت کما اثنیت نفسک، ذات واجب عین کمال است و وصف امکان نقص وبال، مایة نقص خود چه داند که از عالم کمال سخن راند، بنده نفس را نزیبده بر حضرت قدس ثنا خواند. معانی چند که در طی لفظ آیند و از طبع به لحظ گرایند، غایت خیال انسانی است نه بالغ ثنای ربانی. طبع ناقص چه زاید که نعت کمالش توان خواند نه وهم و خیال نطق قاطر چه گوید که حمد و ثنایش توان گفت نه وهم و قیاس. پای دانش کجا و پایه ستایش نتایج خیال کجا؟ و معارج کمال عقل بشر محجوب و محبوس است و ذات خدا معقول و محسوس نیست. اگر از مجلس طبع به خلوت غیب راه بودی یا دیده حس بر منظر قدس نظر گشودی، شایستی راه عرفان رفتن و نعت یزدان گفتن. ولی اکنون جای شرم و انصاف است که با این قوة عقل و فکر دفتر حمد و شکر گشوده، نطق ابکم در میان آریم و کلک ابتر در بنان. حمد احد به فکر و خرد گوییم و شکر نعم بنوک قلم.

اندک اندک شیر در پستان آن مرد پدید آمد و زمانی که می دوشیدش، شیر بسیار خارج می شد. در همان کتاب آمده است که یکی از بزرگان دمشق را ماده قاطری بود که کره خری را که مادرش مرده بود، شیر می داد.

از بس که شد آبستن و زائید فراوان قاطر شده ارزان

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به دو قاطر برای خواهر سارا، جرونیمو اشاره کرد.

اشاهبه به عربی ( الأشاهبة )، روستایی است در دهستان المقاطر از توابع استان شبوه در کشور یمن در شبه جزیره عربستان.

اکاحله به عربی ( الأکاحِلَة )، روستایی است در دهستان المقاطر از توابع استان شبوه در کشور یمن در شبه جزیره عربستان.

تاریخ‌نگاران یونانی از آن با نام هیرکانی یاد کرده‌اند. ویشتاسپ پدر داریوش هخامنشی، زمانی ساتراپ این منطقه بوده است. اسب‌سواران گرگانی همواره مورد توجه هخامنشی‌ها بودند. گرگان کنونی تا سال ۱۳۱۶ «اَستَرآباد» یا «استرآباد» نام داشت. واژهٔ استرآباد از دو لفظ «استر» و «آباد» تشکیل شده است. استر یا استار در زبان طبری به معنای ستاره است؛ در حالی که همین واژه در زبان فارسی معنای قاطر می‌دهد.

ریشه واژه این شهر همانند آستارا در ایران از ریشه واژه تالشی[نیازمند منبع] هاسته راه به معنی آهسته‌راه گرفته شده و دلیل این نامگذاری وجود باتلاق‌ها و مرداب‌ها و آبگیر‌های بسیار در این منطقه بوده‌است. برخی نیز آن راه از واژه اُستور و می‌دانند که هم‌اکنون در میان مردم تالش این ناحیه به کار می‌رود و به‌معنی راهی است که با استر پیموده می‌شود. پیش‌تر به دلیل مردابی بودن این ناحیه کاروان‌های عازم به شروان یا گیلان مجبور به گذر از کناره ساحل با قاطر و استر به‌صورت پشت سر هم بودند.