قاصر

چون خرد با تست مشرف بر تنت گرچه زو قاصر بود این دیدنت

در میان آر می که نام بتی‌ست عقلِ هر کس ز کُنهِ آن قاصر

در مدیح تو زآشفته اگر رفت قصور یک زبان نیست که در مدحت تو قاصر نیست

ز کنه رتبت تو قاصر است قوت عقل بلی ز روز خبر نیست چشم اعمی را

شکر جودت که از مراتب آن پیک اندیشه قاصر است همی

خرد بر صورتش عاشق، کرم در ساحتش ساکن زبان از نعمت او قاصر ،سخن ز وصف اومعجم

دل ارباب حضور و هوس حور و قصور حاش لله که چنین همتشان قاصر نیست

چشم روشن کن بدین گوهر که از همتای او قاصر افتاده است و قاصر دست عقل جوهری

کوته از بالای اوج منظرش دست یقین قاصر از پهنای بسط مطرحش پای گمان

جوابت راز پیش او کرده حاضر کزین معنی بود فهم تو قاصر