قاری

معنی کلمه قاری در لغت نامه دهخدا

قاری. ( ع ص ) ( از ریشه قری ) ده نشین. باشنده ده. فرودآینده در ده.( منتهی الارب ). روستائی. ضد بادی. ( ناظم الاطباء ): جأنی کل قار و باد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( از ریشه قرء ) خواننده. ( دهار ) ( منتهی الارب ). || گورخوان. خواننده قرآن. آنکه قرآن درست کرده است. مقری. قرآن خوان در مجالس ترحیم. ج ، قَرَاَة، قُرّاء، قارئون. ( منتهی الارب ) :
آرزوی خواندن قرآنت نیست
جز که مگر نام تو قاریستی.ناصرخسرو.بیندیش از آن خر که بر چوب منبر
همی پای کوبد به الحان قاری.ناصرخسرو.بلبل چو مذکر شده و قمری قاری
برداشته هر دو شغب و بانگ و فغان را.سنائی. || مرد عابد و پارسا. || ( اِ ) وقت باد. هذلی گوید اذا هبت لقارئهاالریاح ؛ ای لوقتها. ( منتهی الارب ). || ( اِخ ) ستاره ای است پهلوی صورت نعش :
قاری بر نعش در سواری
کی دور بود ز نعش قاری.نظامی ( لیلی و مجنون چ وحید ص 178 ).
قاری. [ ری ی ] ( ص نسبی ) نسبت است به بنی قاره که نام طائفه معروفی است از عرب. ( سمعانی ).
قاری. ( ص نسبی ) نسبت است به قار به معنی قیر. قیرگون : نیم شبی که شب تاری و هوا قاری قوت باصره را از مشاهده اشخاص و مطالعه اجسام معزول کرده بود مصاف دادند. ( ترجمه تاریخ یمینی چ تهران ص 230 ).
قاری. ( اِخ ) ابراهیم بن رمضان سقاء. نخست در قلعه دمشق شغل سقائی داشته پس به استانبول رفته وبه تحصیل علم آغازیده و بالخصوص در تجوید و قرائت قرآن مهارتی بسزا یافته و در جامع ابوایوب انصاری امام جماعت شده است. وی پس از چهل سال باز به دمشق برگشته و بنای وعظ و تدریس گذاشته و به سال 1079 هَ. ق.وفات یافته است. رجوع به نامه دانشوران ج 2 ص 125 و قاموس الاعلام ج 1 ص 6572 و ریحانة الادب ج 2 ص 203 شود.
قاری. ( اِخ ) ابراهیم بن عبدالرحمن قاری ،منسوب به طائفه بنی قارة است. وی از ابن عمر روایت کند. و حمزةبن ابی جعفربن حریث بن ابی ذئب از او روایت دارد. گوید دیدم ابن عمر دست بر محل جلوس پیغمبر ( ص )بر منبر میمالید و به صورت خود میکشید. ( سمعانی ).
قاری. ( اِخ ) احمدبن عبدالعزیزبن هشام بن خلف بن غزوان. ادیب نحوی عروضی ملقب به قاری و مکنی به ابوالعباس و معروف به ابن هشام و ابن خلف از اکابر قراء و اساتید نحو بوده و در عروض و حل معمی دستی توانا داشته است. و سه ارجوزه در خط و قرائت و نحو و شرح شواهد ایضاح ابوعلی فارسی در نحو از تألیفات و آثار قلمی او بوده است. از اشعار او است :

معنی کلمه قاری در فرهنگ معین

[ ع . قاری ء ] (اِفا. ) خواننده ، خوانندة قرآن .

معنی کلمه قاری در فرهنگ عمید

۱. کسی که قرآن را خوب و خوش با صدای بلند و با صوت یا ترتیل می خواند.
۲. (نجوم ) ستاره ای در کنار بنات النعش: قاری بر نعش در سواری / کی دور بُوَد زه نعش، قاری (نظامی۳: ۴۶۲ )

معنی کلمه قاری در فرهنگ فارسی

ستاره ایست نزدیک صورت نعش از بنات نعش : [ قاری بر نعش در سواری کی دور بود ز نعش قاری . ] ( لیلی و مجنون نظامی . چا. ارمغان ۱۷۸ )
خواننده، خواننده قر آن یاکتاب یاروزنامه
( اسم ) ۱ - خواننده ۲ - آنکه قرائ ت قر آن داند ۳ - آنکه در مجالس ترحیم و بر سر قبرها قر آن خواند گورخوان جمع : قرائ ۴ - ( اسم ) .
نافع بن ابی نعیم از اهل مدینه است

معنی کلمه قاری در دانشنامه آزاد فارسی

(به معنی قرائت کننـده و خواننــده) در اصطلاح، هنرمندی که قرآن را در عین رعایت قواعد علم قرائت قرآن، به شیوه ای دلنشین و هنرمندانه با صدایی خوش و غالباً بلند در مساجد و محافل عبادی می خواند. می گویند عبدالله بن مسعود، صحابی بزرگوار پیامبر (ص)، به درخواست ایشان قرآن را به صوت و لحن دلکش می خوانده است. پس قرائت به معنی شیوا و زیباخوانی از عهد پیامبر (ص) سابقه دارد. در گذشته در جهان اسلام قاریان بسیاری بوده اند که آوازۀ بلند داشته اند و نام آن ها در کتاب ها ذکر شده است. امروزه نیز در تمام کشورهای اسلامی ازجمله ایران قاریان هنرمند قرآن بسیارند. برخی از قاریان بزرگ غیرایرانی عبارت اند از عبدالباسط، حُصَری، غلوش، صدّیق مَنشاوی و شعیشع. ازجمله قاریان هنرمند و معروف ایرانی و معاصر که غالباً در مسابقات جهانی حائز رتبۀ اوّل شده اند نیز می توان از احمد ابوالقاسمی، عباس امام جمعه، شهریار پرهیزگار، حسن ربیعیان، عباس سلیمی، مجید صالحی، منصور قصری زاده، محمدتقی مروت، علی مسیّبی، سعید مهوشان، و کریم منصوری نام برد.

جملاتی از کاربرد کلمه قاری

قاری بقد خیالت این جامه نو در البسه انصاف چه چست است و چه زیبا
ابوبکر نقّاش (۸۸۰-۹۶۲) (نسب: ابوبکر محمد بن حسن بن محمد بن زیاد) محدث، قاری و مفسر بغدادی بود.
احمد نعینع (زاده ۱۵ مارس ۱۹۵۴) قاری قرآن اهل مصر است.
بسی معانی رنگین بوصف جامه نمود ندیده ایم چو قاری دگر سخنی پرداز
عمل کن بر بنات فکر قاری که تا ازین نمط خصمان بمالی
جعفر بن احمد سَرّاج با کُنیهٔ ابومحمد، شهرت‌یافته به سَرّاجِ قاری (۱۰۲۸- ۱۱۰۶) محدث، قاری، فقیه، زبان‌شناس، ادیب و شاعر عربی عراقی در سدهٔ پنجم هجری بود که در ادبیات برای اثرش «مصارع العُشّاق» که مجموعه روایات و حکایت و اشعار وابسته به عاشقان، برگرفته از ادبیات کهن شرقی و اسلامی و ادبیان نوین روزگارش است.
با توجه به نوشتهٔ این نویسنده دینی، نوشتارهای مختلفی از قرآن وجود دارد، اما طبیعت این نوشتارهای مختلف چیست؟ برای پاسخ به این پرسش باید در نظر داشت که قرآن توسط اشخاصی که «قاری» قرآن حساب می‌شوند نوشته شده‌است و با نام این افراد به یادگار مانده‌است. قرائت‌های مشهوری از قرآن در قرن‌های اولیهٔ اسلام وجود داشت. این قرائت‌های مختلف قرآنی در نهایت توسط افرادی که نوشتن می‌دانستند به‌صورت نوشته درآمد، به آن افراد راوی گفته می‌شود که قرائت‌هایی از قرآن را روایت کرده‌اند؛ بنابراین در واقع هر نسخه از قرآن نقلِ قولی است که توسط یک راوی از یک قاری قرآن انجام گرفته‌است و قرآن را نمی‌توان خواند مگر اینکه به یکی از راوی‌ها و قاری‌ها اعتماد کرد.
پردانش و پر خیری و پر فضلی و پر شرم باسایه و با سنگی و با حلم و وقاری
بیندیش از آن خر که بر چوب منبر همی پای کوبد بر الحان قاری
بپوش این دلق معنی قاری از خلق که خلقان سر این خلقان ندانند
گویی که ز ناله های پر حال موسیقاریش بود هر بال
نه به تلخی چو عیش من زهری نه به ظلمت چو روز من قاری
قاریی از پی دین برهمنی را می کشت گفت از بهر سری ترک صنم نتوان گفت
قوه قضاییه حکومت جمهوری اسلامی، محمد گندم‌نژاد طوسی (سعید طوسی؛ یکی از قاریان بیت سید علی خامنه‌ای) از اتّهام تجاوز جنسی به کودکان و نوجوانان را تبرئه کرد؛ با اینکه شاکیان، رضایت نداده بودند و نیز با افشای سندی از سوی یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، خود طوسی، پیش‌تر، به این مسئله، اعتراف کرده بود.
آن سفر کرده فیلمی به کارگردانی احمد نیک‌آذر و نویسندگی مجید قاری‌زاده ساختهٔ سال ۱۳۶۳ است.
قاری اوصاف سراپا میکنی لاجرم شعر تو سر تا پا خوش است