قادم

خاک بادا اعتقادم گر زابنای زمان هیچکس بیتی تواند گفت زینسان بیخلل

تا بر افروزد بوصفت شمع فکر اندر ضمیر طبع وقادم کند هر دم چو آتش اشتعال

بس خامه اش بکوثر دانش در آشنا برده سبق ز قادمه پر جبرئیل

خیز بیرون آ به بستان کز ره دور آمدند خیز کالقادم یزار و رنجه شو مرکب بران

اندر چمن ز غیب غریبان رسیده‌اند رو رو که قاعدست که القادم یزار

مولایم مولایم در حکم دریایم در اوجش در موجش منقادم منقادم

آوازی بگوشم آمد که مرحبا بالقادم النزیل فی اللیل الکحیل هزار آفرین بر مهمانی باد که ناخوانده درآید و هزار جان فدای یاری باد که بیوعده در برآید.

که اعتقادم راستست اینک گواه لیک هست اندر گواهان اشتباه

بلبل و قمری و دو صد نوع مرغ جانب باغ آمده قادم یزار

وین بتر تر که طبع وقادم می نپردازد از شعیر بشعر