فیوض

معنی کلمه فیوض در لغت نامه دهخدا

فیوض. [ ف َ / فیو / ف ُ] ( ع مص ) بسیار شدن آب چندانک روان گردد. || لبالب رفتن رود. || آشکار کردن راز. ( منتهی الارب ). رجوع به فیض شود. || مردن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || برآمدن جان کسی. || فاش گردیدن خبر. ( منتهی الارب ). || بسیار شدن چیزی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || روان شدن اشک. ( منتهی الارب ).
فیوض. [ ف ُ ] ( ع اِ ) ج ِ فیض. ( اقرب الموارد ). و رجوع به فیوضات شود.
فیوض. [ ف َ ] ( ع اِ ) ارض ذات فیوض ؛ زمینی که در آن آبهای بسیار و روان باشد. ( منتهی الارب ).

معنی کلمه فیوض در فرهنگ معین

(فُ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ فیض .

معنی کلمه فیوض در فرهنگ فارسی

جمع فیض
( اسم ) جمع فیض (جمع فیوض فیوضات آید )
ارض ذات فیوض : زمینی که در آن آبهای بسیار و روان باشد .

جملاتی از کاربرد کلمه فیوض

ابراهیم فیوضات (۱۷ تیر ۱۳۱۲ – ۱۹ آبان ۱۴۰۰) مدیر گروه جامعه‌شناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران، عضو هیئت تحریریه مجله پژوهش دانشکده ادبیات دانشگاه شهید بهشتی، عضو انجمن جامعه‌شناسی ایران، عضو هیئت تحریریه مجله پژوهش اقتصاد اجتماعی دانشگاه شهید چمران اهواز، عضو هیئت تحریریه مجله پژوهشی اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد، عضو کمیته برنامه‌ریزی دوره دکتری دانشگاه شهید بهشتی، مسئول بخش صنعت در انجمن جامعه‌شناسی ایران بود. وی به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی مسلط بود. او دارای مقالات و تألیفات متعددی بود.
گِردِ فیوضات وجودی ظهور بر مثلِ آیت اللّهُ نور
فروغ آن به فیوض کرم گرانمایه اصول آن به صفات قدم قوی پیوند
شیر باران فیوضات الهی، شب و روز بر سر کشته ات، از ابر کرم نازل باد
چو فیض نور علم از عقل آید فیوضات عمل از عشق زاید
فَتُکْوی‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ ای لا توضع دینار مکان دینار و لا درهم مکان درهم و لکن توسّع جلودهم لذلک فیوضع بکل درهم و دینار کیّة من نار علی جلده حتی یصل الحرّ الی اجوافهم فیقال لهم هذا ما کَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ و بخلتم به عن حق اللَّه.
و رُبَّ صدیقٍ لامَنی فی وِدادهِ أَلم یَرَهُ یوماً فیوضح لی عذری
فیوض اوست انوار هدایت بخلق از وی کند دایم سرایت
ز بحری کز فیوضت گشت ریزان ز عین مکرمت بر این عزیزان
رسد بر هر یک از افراد عالم فیوض از این صفات و ظل اقدم
محضر نبود فیوضات وجودت در جهان تا چه بخشد در قیامت جود جانبخشای تو
میرزا ابوالقاسم فیوضات (زادهٔ ۱۲۶۷ در تبریز، درگذشته ۱۳۴۹ در تهران) روزنامه‌نگار، نویسنده و نماینده مجلس شورای ملی اهل تبریز بود.