فیلی

ندیده‌ست ایام، فیلی چنین کزو پر بود آسمان و زمین

بس که رزق ما طفیلی شد ز دیوان قضا داشت حکم میزبان، گر میهمانی داشتیم

بهار عجز امکان را کفیلیم شکست هرچه باشد خندهٔ ماست

کونین نواله ای ز جودت افلاک طفیلیِ وجودت

من طفیل تو بنوشم آب هم که طفیلی در تبع بِجهَد ز غم

وجود ماسوی بود، طفیلی از وجود او به قالب است روح ما، روان ز فیض جود او

املاک، رهین بحر جودت افلاک، طفیلی وجودت

- گزیده از نامه اولجایتو به فیلیپ. بایگانی ملی فرانسه.

آن که کوهِ قاف چون عنقا بود یک لقمه‌اش بر سرِ خوان‌ها طُفیلی چون مگس باشد چرا

باش تا از صدمت صور سرافیلی شود صورت خوبت نهان و سیرت زشت آشکار

تو میزبان جهانی مرا طفیلی گیر چه باشد آنچه من زار ممتحن بخورم