فیس

چنان بمهر تو صافیست جان روشن من که صبحدم را با مهر آن صفا نبود

دزد ناگه خسیس دزد بُوَد دزد خانه نفیس دزد بُوَد

چونک اصلی بود جرم آن بلیس ره نبودش جانب توبهٔ نفیس

پیش از آن که احمد بن طولون دادگری پیشه کند، ستم بسیار می کرد. مردم از ستم وی به سیده نفیسه شکایت بردند. بانو پرسید: کی برخواهد نشست؟ گفتند: فردا. وی کاغذی بنوشت و بر سر راه احمد بایستاد و فریاد برآورد: هان احمد بن طولون.

قبول سمع تو کافیست یا علی ولی زمانه گوش تمیز از ازل کر آورده

از کشتن من زیان چه داری؟ حرفیست که در میان، زیان رفت

لطفیست مر ترا که ز عشاق دل برد با این متاع جمله خریدار از آن تست

خوش حریفیست که در وادی عشقت همه جا خیمه با محتشم از لاف برابر زده است

با شمع رخت چه حاجت خورشیدست کاین خانه تنگ را چراغی کافیست

ای برقد تو راست قبای سخا و جود حرفیست در لباس مرا با تو گوش دار