فیثاغورث

آیسارا به خاطر فقط یک صفحه از اثری فلسفی‌اش با عنوان "دربارهٔ طبیعت بشر " که توسط استوبائوس حفظ شده‌است، شناخته می‌شود. لوکانیا، جایی که از آنجا می‌آمد، منطقه باستانی در جنوب ایتالیا و بخشی از مگنا گراسیا بود که در آن بسیاری از جوامع فیثاغورسی وجود داشتند. آیسارا در بین پیتاگورائیان (فیثاغورسیان) است که پس از اخراج آنها از کروتونا در قرن ۵ قبل از میلاد پراکنده شدند. حدس زده می‌شود که اسم آیسارا از اسم آرسا ریشه می‌گیرد که نام دختر فیثاغورث بود. یامبلیخوس نیز در آثار خود به آیسارا اشاره کرده‌است.

مجدداً یک سه تایی فیثاغورسی است. یک سه تایی فیثاغورثی اولیه سه تایی است که در آن

بسیاری از محققین معاصر معتقدند که آریستوکسنوس، فیلسوف یونانی که شاگرد ارسطو بود، اولین کسی بود که نظام کوک فیثاغورثی را مردود دانست و گفت فواصل موسیقی باید بر اساس این که چگونه شنیده می‌شوند قضاوت شوند، نه بر اساس تطابقشان با نسبت‌های خاص ریاضی. با این حال تا دوران رنسانس و ابتدای قرن شانزدهم، کوک فیثاغورثی روش رایج برای کوک‌کردن سازها بود. در قرن شانزدهم اعتدال میانگین تبدیل به روش رایج کوک‌بندی سازها شد اما این روش اگر چه برخی مشکلات کوک فیثاغورثی را حل می‌کرد اما کماکان اجازهٔ مدولاسیون آزادانه از گامی به گام دیگر را به نوازنده نمی‌داد.

یک سه تایی فیثاغورثی شامل سه عدد صحیح مثبت

صدق می کند؛ لذا، سه تایی های فیثاغورسی توصیف گر سه ضلع صحیح یک مثلث قائم الزاویه می باشد. با این حال، مثلث های قائم الزاویه ای که اضلاع صحیح ندارند تشکیل سه تایی فیثاغورثی نمی دهند. به عنوان مثال، مثلثی که اضلاعش به صورت

عالم «مُثـُل» افلاطون یا همان عقل فلوطین به نوعی همان عالم مینوی زرتشت است. می‌دانیم که فیثاغورث به ایران سفر کرده‌است و تفکر ایرانی را در فلسفه یونانی وارد ساخته که بعدها مورد ستایش افلاطون قرار گرفته، پس آشنایی افلاطون با اندیشه‌های زرتشت از طریق فیثاغورث است و این امر در رساله قوانین افلاطون مشهود است، جایی که افلاطون داریوش، شاه ایران را به عنوان حکیم می‌ستاید.

در این رساله، ارموی هر گام موسیقی را شامل ۱۷ پرده دانسته که فواصل آن در اصل با روشی که توسط فیثاغورث تعریف شده بود محاسبه می‌شود جز آن که فواصل دیگری (که در محاسبات فیثاغورث نبود و مختص موسیقی اسلامی-ایرانی است) نیز در این روش محاسبه و تعدیل شده‌اند.

«نوفیثاغورثی‌ها به علاقه فیثاغورث به اعداد و زهد و درک او از فلسفه به عنوان دینی ادامه دادند. آنها همچنین به ستارگان و شیاطین واسط بین خدای متعالی و نوع بشر علاقه‌مند بودند که در مفهوم «زنجیره ای از موجودات» سهیم بودند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که آنها منبع اصلی فلسفی این دیدگاه هستند که جهان مادی بد است، ایده ای که تفکر گنوسی را رنگ آمیزی کرد و در بدبینی عمومی نسبت به جهان که در قرن دوم شروع به گسترش کرد، تأثیرگذار بود.»