فکری

چو دیوانگان دایم اندر به فکری چه گویی ترا چون برآید مرادی

یقین دانم که این فکری نه خردست که این زن را چنین از راه بردست

تا ترامعلوم گردد سرّ دید رو بجوهر ذات فکری کن بعید

علم‌های خیالی و نقلی دوست دارد، نه فکری و عقلی

لقد کان فکری قبل ذلک مائزا فاحدث امر لایحیط به فکری

فکری که گر توام نشوی چاره‌جو کجا آید ز من علاج غمت غمگسار من

هر آن فکری که اندیشی ز اسرار در آن اینجایگه از خود خبردار

گر نماز و روزه می فرمایدت نفس مکار است، فکری بایدت

فکری کنم و دهم سرانجام سخن شاداب کنم به مدح تو کام سخن

در حزم اگر بر ابلق فکری گران رکاب هنگام عزم بر کره باد صرصری