معنی کلمه فوت در لغت نامه دهخدا
- فوت آب بودن ؛ در تداول ، تماماً یاد گرفتن. از بر بودن. ( یادداشت مؤلف ).
- فوت کاسه گری ؛ آخرین فن پنهان و مستور صنعتی یا کاری. ( یادداشت مؤلف ). فوت وفن. فوت وفن کاسه گری. رجوع به این دو ترکیب شود.
- فوت کردن ؛ پف کردن. از دهان بیرون کردن دَم برای تیز کردن آتش و خاموش کردن چراغ و جز آن. ( یادداشت مؤلف ).
- فوت وفن ؛ دقایق و ریزه کاریهای هر فن و کار. ( فرهنگ فارسی معین ).
- فوت وفن کاسه گری ؛ رموز کاسه گری. ( فرهنگ فارسی معین ).
- || دقایق کاری. ریزه کاریهای امری. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ترکیب فوت کاسه گری شود.
فوت. [ ف َ ] ( ع مص ) از دست شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). درگذشتن کار. ( منتهی الارب ). گذشتن و از دست رفتن وقت کار. ( از اقرب الموارد ) : به فوت صحبت قدیم تأسف خورده. ( گلستان ). فوات. رجوع به فوات شود. || گذشتن نماز از وقت انجام. ( از اقرب الموارد ). || هو فوت رمحه و یده ؛ یعنی دیده شود و نرسد. || ( اِ ) شکاف میان دو انگشت. ج ، افوات. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
فوت. ( انگلیسی ، اِ ) پا. واحد طول در انگلستان ، و آن معادل است با 0/3048متر و برابر است با 12 اینچ. ( فرهنگ فارسی معین ).
فوة. [ ف ُوْ وَ ] ( ع اِ ) روناس که بیخ درختی است باریک ، دراز، سرخ که بدان رنگ کنند. ( منتهی الارب ). و آن را روناس و روین نیز گویند. ( یادداشت مؤلف ) || داروئی مُسقِط جنین. ( منتهی الارب ). در داروسازی نیز به کار برند. ( یادداشت مؤلف ).