فوایح

معنی کلمه فوایح در لغت نامه دهخدا

فوایح. [ ف َ ی ِ ] ( ع اِ ) فوائح. ج ِ فائحة. پراکنده های بوی. ( از فرهنگ فارسی معین ) : شکر و سپاسی که فوایح نشر آن چون نسیم صبا جعد و طره سنبل شکند. ( مرزبان نامه ).

معنی کلمه فوایح در فرهنگ معین

(فَ یِ ) [ ع . فوائح ] (اِفا. ) جِ فایحه ، بوی خوش دهنده .

معنی کلمه فوایح در فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع فایحه پراکنده کننده های بوی : شکر و سپاسی که فوایح نشر آن چون نسیم صبا جعد وطره سنبل شکند .

جملاتی از کاربرد کلمه فوایح

پس معلوم شد که در بوستان ایمان هیچ گل از گل توکل خوش‌بوی‌تر نیست. جهد کن تا در تو گِل توکل به مشام جان خود رسانی تا از فوایح و فضایل و فواید آن محروم نگردی.