فلاکس
معنی کلمه فلاکس در دانشنامه عمومی

فلاکس

معنی کلمه فلاکس در دانشنامه عمومی

روغن لحیم، تَنکار یا فلاکس ( به انگلیسی: Flux ) ماده ای است که برای تمیزکاری شیمیایی سطوح و جلوگیری و پاک کردن اکسایش در منطقۀ جوش به کار می رود. این نوع مواد در جوشکاری، لحیم کاری و برنجوش کاربرد دارند. فلاکس ها در دمای معمولی میلی به واکنش ندارند اما با افزایش دما به شدت کاهنده می شوند و به این ترتیب مانع شکل گیری اکسیدهای فلزی خواهند شد. فلاکس با حل کردن اکسیدهای فلزی در خود به چسبیدن فلز ذوب شده در محل کمک می کند، با پخش شدن روی فلز مانع اکسایش آن می شوند، و با روان کردن سطح کار مانع تشکیل گویچه های لحیم خواهد شد. گاهی نیز فلاکس به عنوان رسانای گرما به گرم شدن محل اتصال کمک می کند.
از نخستین فلاکس های مورد استفاده می توان به سدیم کربنات، زغال، کک، آهک، بوره، سرب ( II ) سولفید و برخی مواد معدنی حاوی فسفر اشاره کرد.
معنی کلمه فلاکس در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه فلاکس

معنی کلمه فلاکس در ویکی واژه

تلفظ غلط کلمه فلاسک است.

جملاتی از کاربرد کلمه فلاکس

بر آستانه قدرش فلک کم از خاکست چنانکه قدر زمین پیش قدر افلاکست
جلال تست آن خرگه‌ که اجرامست اوتادش شکوه تست آن صفه ‌که افلاکست خرزینش
ز حق در ارض و افلاکست مشهور بحق محفوظ و از حق است منصور
ز پابوسش جبینم سیدا روزی که آساید سرم تا دامن محشر به افلاکست پنداری
هر آن سعادت کاندر ضمیر افلاکست نثار حضرت عالیّ مجد دینی باد
هر عمارت که زیر افلاکست خاک بر سر کنش که خود خاکست
دریغا این معانی جلوه بر کسی کند که هفتاد و اند مذهب مختلف را واپس گذاشته باشد. آنکس که هنوز یک مذهب تمام ندیده باشد، او از کجا و این سخن از کجا! باش تااین کلمه ترا روی نماید که یهود و نصاری گفتند: «إِنَّ الأَنْوارَ تَطْرَأُ مِنْ ذاتِ الرَّبِ» میگویند: جمله طرِوءِ نورها ازو آمد. «اللّهُ مصْدَرُ المُوجودات» این باشد و مجوس گفتند: اله دو است: یکی یزدان و آن، نور است؛ و دیگر، اهرمن و آن ظلمت است؛ نور فرمایندۀ طاعات و ظلمت فرمایندۀ سیّآت؛ نور میعاد روز، و ظلمت معاد شب؛ کفر از یکی، ایمان از آن دیگر و ملاحده واهل طبایع گفتند که صانع عالم، افلاکست؛ و عناصر را قدیم دانند؛ و صورت این شبهتها ایشان را از حقیقت محروم کرده است.
نه وصفت خاصه ثبت دفتر ماست ک بر اوراق افلاکست مسطور
قطب این که فلک افلاکست در پی جستن تو بست رصد
خر عیسی بر آخور خاکست روح بی‌رخت او برافلاکست
بیماری التهاب معدی روده‌ای برای اولین بار در سال ۱۸۲۵ استفاده شد. پیش از این این بیماری بیشتر با نام ویژه تب تیفوئید یا «درد معده»، یا به‌طور عام تری با نام‌های «گرفتگی روده‌ها»، «امتلاء معده»، «فلاکس معده»، «قولنج معده»، «ناراحتی روده»، یا هر نام باستانی دیگری که برای اسهال حاد مورد استفاده قرار می‌گرفت شناخته می‌شد.