فظ

ز راهِ میکده یاران عِنان بگردانید چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد

گر حدیثت کژ بود معنیت راست آن کژی لفظ مقبول خداست

حافظ رمز اخوت مادران قوت قرآن و ملت مادران

اندر آن دم که خوش زبان باشد گوش را لفظ او چو جان باشد

فکند اگر گرهی روزگار در کارت مدار بیم که باشد گره‌گشا حافظ

چون گُل از نَکهَتِ او جامه قبا کن حافظ وین قبا در رَهِ آن قامتِ چالاک انداز

چه شد ز آدمیت زد ار لفظ دم؟ چو معنی پری‌وار ازان کرده رم

بدل بارک الله و تحسین معنی و لفظ را بر او نفرین

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی من از آن روز که در بند توام آزادم

بسوخت حافظ و کس حالِ او به یار نگفت مگر نسیم پیامی خدای را ببرد