فسیله

هزار اسپ رود از فسیله گزید دو رَه ده هزار از بره سربرید

فسیله چو آمد به تنگی فراز بخوردند سیراب و گشتند باز

به پیش فسیله کمند افگنند سر بادپایان به بند افگنند

فسیله ببند اندر آرند نیز نماند ایچ بر کوه و بر دشت چیز

یکی روز نزد فسیله رسید حصاری بدان کوه و آن دشت دید

مرغزاری که فسیله گه اسبان تو گشت شیر کانجا برسد خرد بخاید چنگال

فرخی را شراب تمام دریافته بود و اثر کرده بیرون آمد و زود دستار از سر فرو گرفت خویشتن را در میان فسیله افکند و یک گله در پیش کرد و بدان روی دشت برد و بسیار بر چپ و راست و از هر طرف بدوانید که یکی نتوانست گرفت. آخر الامر رباطی ویران بر کنار لشکرگاه پدید آمد. کرگان در آن رباط شدند. فرخی بغایت مانده شده بود. در دهلیز رباط دستار زیر سر نهاد و حالی در خواب شد از غایت مستی و ماندگی. کرگان را بشمردند چهل و دو سر بودند رفتند و احوال با امیر بگفتند.