فسحت

فسحت قبر او بیفزایند روزنی در بهشت بگشایند

فسحت منزل اگر بودی کمال ارباب دل کی ازین فیروزه ایوان سر درآوردی به غار

فسحت امکان بود بجلوه او تنگ ساحت واجب بود مجال محمد

ز فسحت دو جهان خاطرم به تنگ آمد فراغت دل مجنون بهیچ وادی نیست

چه کبریاست ندانم ز ملک تا ملکوت چه فسحت است و فضا ملک کبریایی را

بین ذرات وجود ماست از روی حساب فسحتی کان هست بین ما و مهر خاوری

نخواهم فسحت باغ و مسلسل آب‌ها در وی که بی‌دیدار او جز بند و زندانش نمی‌دانم

ور رسد بادیه ژرف به پیش فسحت آن ز دل عارف بیش

فسحت ملکیش ز اندازه بیش با نظری تنگ‌تر از مشت خویش

می کنم دعوی که هست افزون ز عالم فسحتش گرچه طول و عرض عالم کشور اندر کشور است