فریشته

همای همت او ظل مردمی گسترد که چون فریشته با صد هزار بال و پر است

پرواز دولت است و طواف فریشته گرد سرای پرده وگرد سرای تو

کرد از گردون فریشته آمین چون ملک و بقاش را دعا کردی

از یکی مردم افریشته سان پرسیدم کیست این طایر پر سوخته با اینهمه ناز

گه آدمیئی فریشته صورت گه اهرمنی قبیح و هول‌آور

به‌پستویکی آتش افروخت دل که او را برافریشته سوخت دل

زی آنکه او فریشته و آدم آفرید جون آدم و فرشته عزیز و مکرم است

فریشته سیر است و فریشته هنر است فریشته نظر است و فریشته سیماست

چنانک گفت جلّ جلاله: «لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ»، در خبرست که ده فریشته بر وی گمارد: یکی بر راست، یکی بر چپ، یکی در پیش، یکی در قفا، دو بالای سر، دو بر چشم، دو بر دهن، این ده فریشته گماشتگان حق‌اند نگهبانان بنده از بدها و آفتها، این فریشتگان روزند چون شب در آید بآسمان باز شوند و ده دیگر بجای ایشان باز آیند. و فی ذلک ما