فرومایگی

از دست رفته گیر عنان سخن، تو را چون هست بر سرت ز فرومایگی لگام

جوانیت باید همی تا دگر ره فرومایگی را به غایت رسانی

روزی بچنین خرمی ارشام کند مرد بی باده، فرومایگی و ابلهی استی

و یک دسته کسانی که به سبب نقص و فرومایگی شغل ایشان را برتری دهد. دسته ی اول با داشتن آن مشغله تواضع و گشاده روئی بیش کنند، و دسته ی دوم کبر و غرور بیش.

سخن به ز شکر کزو مرد را ز درد فرومایگی بهتری است

این نبود فضل و، نیابی بدین جز که فرومایگی و چاکری

طمع دلیل فرومایگی است کاهل را وگرنه نیست به تحسین کس هنر محتاج

گفت: این دنیا ملعون است، سرای بینوایی و بیدولتی، طبل میان تهی، و بساط فرومایگی. ربّ العزّة تا دنیا را بیافرید در آن ننگرسته، و آن را لعنت کرده، و دشمن داشته، و هر چه در آن، بلعنت کرده مگر سه چیز: ذکر خداوند جلّ جلاله، که در دنیا است و نه از دنیا است.

باد فرومایگی وزید، وزو صورت نیکی نژند و محزون شد

از سخنان امیر مومنان (ع): کسی که حرص دنیا و بخل بدان را با یکدیگر داشته باشد. بدو پایه ی فرومایگی چنگ زده است. کسی که دانش خویش را در تنهائی متعهد نبود، نزد مردمان بی آبرویش خواهد کرد.