فروس

چه کنم راحت آن دل که به بازار هوی؟ رنج فروسد گل غالیه فرسای تو نیست؟

یک آزمایشگاه معمولی آنالیز گام برداشتن، دارای چندیدن دوربین (تصویربرداری یا فروسرخ) است که در اطراف یک مسیر پیش فرض نصب شده است. این دوربین‌ها به یک رایانه وصل می‌شوند. در بخش‌های مختلف و اصلی بدن بیمار، نشانگرهایی نصب می‌شوند. با حرکت بیمار در مسیر پیش فرض، رایانه، خط‌سیر هر نشانگر را در فضای سه‌بعدی محاسبه می‌کند. برای نمونه، در یک مدل حرکت استخوان‌های اصلی بدن، بررسی می‌شود. نتیجهٔ این مدل، به بررسی کامل حرکت مفاصل می‌انجامد.

چرخ فروسکل تو خوش ننگ فلک دگر مکش بوک به بوی طره‌اش بر سر آن رسن رسی

گاه این ابرها به اندازه‌ای گسترده‌اند که از یکدیگر تشخیص‌پذیر نیستند. ابرهای پرسان حدود ۳۰٪ از ابرهای زمین را تشکیل می‌دهند. این ابرها با گذراندن نور خورشید از فضا و اجازه ندادن به بازتاب پرتوهای فروسرخ باعث ایجاد اثر گلخانه‌ای در سطح زمین می‌شوند.

محدوده عملکرد آشکارساز نوری را می‌توان با استفاده از فیلترهای نوری تغییر داد. فیلترهای نوری می‌توانند بخش‌های خاصی از طول موج‌های نور را جذب یا منعکس کنند و فقط بخش‌های دلخواه را به آشکارساز رسانند. برای مثال، فیلترهای فروسرخ می‌توانند نور مرئی را جذب کنند و فقط نور فروسرخ را عبور دهند.

لاف از بالا و رخسار تو زد کاینک به باغ گل به خاری مبتلا و سرو پا در گل فروست

ساقی سر خم زود برانداز که عید است پژمان منشین بزم فروساز که عید است

گازهای اصلی تشکیل دهنده اتمسفر زمین، یعنی نیتروژن و اکسیژن، گاز گلخانه‌ای نیستند. دلیل آن این است که گازهای دواتمی مانند این دو، اشعه فروسرخ را نه جذب و نه تابش می‌کنند. دی‌اکسید کربن گاز گلخانه‌ای اصلی در اتمسفر است. برای اعصار متمادی درصد آن در جو پایدار مانده‌است، اما متأسفانه سوختن سوخت‌های فسیلی (که دارای کربن ذخیره شده هستند) به سرعت در حال افزایش دی‌اکسید کربن است که به‌طور قطع بیشترین سهم را در این حقیقت که دمای زمین در حال بالا رفتن است، دارد - پدیدهای موسوم به گرم شدن زمین.

سینه برافروختم، خانه فروسوختم دیده به خود دوختم، عین خدا دیدمت

کی جنت شداد و بهشت عدن استی آن باغ حیاتی که کند عشق تو مفروس

پل بسفر و پل سلطان محمد فاتح نسبتاً (به‌طور نسبی)، برای این ۲ بزرگراه، گذرگاه تنگه بوسفروس را فراهم می‌کنند.

آنیباله فروسی آخرین بازی ملی خود را در سال ۱۹۳۷ میلادی انجام داد.

سرو لرزد ز بیم همچون بید غنچه برخود ز فکر رفته فروست

چو زلفین ار فروسو می‌کشندت تو همچون جعد آن دلدار برجه

دام چبود بوسشان و لوسشان خنده و روهای پر سفروسشان

آنکه نی فهمید و نی مأیوس شد سینه اش زندان صد مفروس شد