فره

اشتیاق لب شیرین ننشیند از جوش خون فرهاد پس از کشته شدن شیر شود

پس و پیش بیند به فرهنگ و هوش ندارد به گفتار بیگانه گوش

این همان کوه بلا خیزست کاواز سگش پرده ی مجنون درید و گردن فرهاد بست

پهلوی خوان پارسی فرهنگ پهلوی خواند بر نوازش چنگ

چو زان کارها شد به شاه آگهی ز قیصر شدش کاربا فرهی

در فرهی بر تو اکنون ببست که آن فر و برز مهین گشت پست

کز ایشان همی دانش آموختیم به فرهنگ دلها برافروختیم

نه هر که را لب چون شکرست شیرینست نه هر که کوه تواند برید فرهادست

که را فره بخشد همی کردگار که گردد ازین رزم چون خاک خوار

که ناگه بر سام فرهنگ دیو درآمد ثنا خواند بر گرد نیو