فرمانده

به فرمانبرش داده فرماندهی بدو داده جان گیری وجان دهی

فرمانده آفاق که پولاد پرندش ستوار حصاری ز بر ملک‌کشیده

شنیدم که فرماندهی دادگر قبا داشتی هر دو روی آستر

در راه طلب اگر تو نیکو باشی فرماندهٔ این سرای نه توی باشی

نیست با فرمان تو خلق زمین را داوری زانکه بر روی زمین فرمانده و داور تویی

شنید بنده که فرمانده جهان می گفت که غم مخور تو که تیمار کارتو ببرم

با کمال بی نیازی ناز مردم می کشند با همه فرماندهی فرمان پذیر عالمند

جوابش داد که ای فرمانده بخت به کامت باد دائم افسر و تخت

فرماندهی کشور جان کار بزرگیست نو دولت حسنی، ز تو این کار نیاید

گرچه فرمانده ما جمله زشه بد همه وقت لیک نامد چو تو یکتن فطن فرخ ذات