فرمان روا

از آن پس بشد مرغ فرمان روا همی گشت پوینده اندر هوا

سر راه برشاه برگیر سخت به فرمان روان گشت بیدار بخت

تیغ او خواهد گرفتن روم و هند از بهر آنک این دو جا را هست مریخ و زحل فرمان روا

پس آنگه برآمد به زین خدنگ – به فرمان روان شد سوی دشت جنگ

بکمی وبیشیش فرمان رواست پذیرد ز ما گرچه آن ناسزاست

که بر هفت کشور منم پادشاه به هر جای پیروز فرمان روا

سعیدا غیر چشم مست و مژگان سیاه او نباشد حکم کس فرمان روا در کشور عاشق

خداوندگار است فرمان روان ممالیک مامور و بر سر دوان

ترا بر جان ما فرمان روانست که تو شاهی و ما مشت گدائی

تخت گو بنشین مربع تاج گو بر فراز سر در پناه دولت فرمان روای انس و جان