فرقدان

از سر کلکش جواهر وام کرد بر کلاه فرقدان بست آسمان

ای به جائی که قصد قدر تو را پایه بر فرق فرقدان باشد

آسمان ستر و ستاره رفعت است رفعتش بر فرقدان خواهم گزید

دست عاجز پرورش در سرکش آزاری کشد اره ازسین سها بر فرق قاف فرقدان

ز نعل مرکب او فرق فرقدان شکند چو روز رزم، به جولان درآورد توسن

شهنشهی که همی زیبدش که پایۀ تخت زروی مرتبه برفرق فرقدان آرد

سر ار ز لطف تو از فرق فرقدان بگذشت ولی ز قهر تو طرف کلاه نشکستم

از مناعت بر فراز فرقدان روز و شب «‌الفقر فخری‌»‌ بر زبان

اعظم جلال دنیی و دین انک از علو شد پایمان همت او فرق فرقدان

نی نی غلطم نه تیغ و جادو اکلیل به فرق فرقدان است