فرستاده

فرستاده را گفت گریان همای که آمد جهان را یکی کدخدای

فرستاده گفت ای سرافراز شاه به کار اندرون ژرفتر کن نگاه

ندارند شاهان گیتی به نام کجا بر فرستاده رانند کام

فرستاده آمد دلی پر شتاب نبد زان سپس جای آرام و خواب

فرستادهٔ رای را پیش خواند ز دانش فراوان سخنها براند

فرستاده برسان آب روان بیامد به نزدیک نوشین‌روان

فرستاده را پیش من راه نیست بتر زو مرا هیچ بدخواه نیست

من ازین دو رهی به آزارم تو فرستاده‌ای، تو باز آرم

بشد پرده دار و بگفتا به شاه که آمد فرستاده با کلاه

زگفتار او رام گشت انجمن فرستاده شد نزد آن پاک تن