فرسایش

فلک مانند گو سرگشتهٔ صحرای امکان شد چو دست عرش فرسایش گه رفتار چوگان شد

سمند عرش فرسایش گذر بر ساحتی دارد که زیر سم چوپای مور مالد فرق کیوان را

موج را هرزه‌دویها ز گهر دور انداخت آبرو در قدم آبله‌فرسایش بود

چرا من خاکی و پستم ازیرا عاشق و مستم چرا من جمله جانستم ز عشق جسم فرسایش

چاره خامی نه بجوشیدن است و گمارش پخته آرزو نه بکوشیدن، همان مایه که نکوهش همسایه جوینده را به تن آسانی و بی دردی زبان زد و انگشت گزان دارد کوشش و دوندگی باید، بیش از آن هر چه جوشی و کوشی و خرامی و خروشی جز پشیمانی سودی و جز فرسایش تن و جان و پرداخت آسایش دل و روان بهبودی نخواهد داشت.

فعالیت بازرگانی خصوصی نیز تحت تأثیر بحران‌های سیاست خارجی و فرسایش داخلی بیزانس قرار گرفت.

قلم ماری است کز رشوت بود افسون گیرایش به این افسون توان رست از گزند روح‌فرسایش

دم تیغی‌ که من دارم خمار حسرتش بیدل سحر پروردهٔ نازست زخم سینه فرسایش

ای تیغ تو فرسایش معادی ای دست تو آسایش موالی

آن که فرسود مرا در غم تنهایی و رفت، باد یارب همه‌جا شادی غم‌فرسایش

ور نه باری میفکن از پایش جان به تیر دعا مفرسایش