فرسا

زیر بار سرم این دست بفرساید به ز آنکه دستی‌ست که دور است ز دامان کسی

این آبشار به رود رودبار لرستان می‌پیوندد و سرانجام به دز می‌ریزد. می‌توان گفت به علت اینکه آب آن به صورت مخلوط با هوا بر اثر برخورد با سنگ‌ها به شکل حباب سفید در می‌آید به آب‌سفید معروف شده‌است. خود آبشار در دره‌های تاریک که در اثر فعالیت‌های زمین‌شناختی و فرسایش توسط آب در چند هزار سال به وجود آمده، قرار دارد.

بار تسلیمی اگر چون سایه یابد پیکرم تا در او خاک عالم را جبین فرسا کند

با چنین غصه‌های جان فرسا من فرسوده را چه جان باشد

قفس فرسای خاکستر میندیش آتش ما را به طبع غنچه پنهان در ته بال است پروازی

جبین را سجده فرسای در پیر مغان کردم به بام کعبهٔ دل می زنم، ناقوس ترسا را

دلها ز هجرت سوخت خوش، زین زهر جان فرسا بچش ناز گران تمکین بکش، بنشین و بر راهش نگر

همیشه تا تن و جان از زمانه آساید به کام خویش بزی تا زمانه فرسایی

خوبرویان چون به سلطانی علم بالا کشند شیر مردان را به زیر تیغ جانفرسا کشند

چند، چند گرفتار دام طبیعت، تا به کی محبوس در زندان رنج و زحمت، هر ساعتی بار غمی تا به کی کشی، هر لحظه جام المی تا چند نوشی، نیش زهر آلود هم صحبتان منافق تا به چند، زهر جانفرسای عزای دوستان موافق تا به کی، پای از این خانه ویران بیرون نه و قدم در گلستان عالم سرور گذار.

رمح‌شه‌ گفتا منم آن افعی بی‌جان‌که هست اژدها پبچان ز ریش نیش جانفرسای من