فربهی

عشق با فربهی نیآید راست این سخن را تو گوش دار از من

گردد پیدا ز پهلوی او از فربهی استخوان پهلو

سراها چو دست گدا شد تهی بود لاغری آخر فربهی

چند در بند فربهی باشی؟ پر مشو کز هنر تهی باشی

بیم آن از تنش کند هردم همچو آماس، فربهی را کم

از فربهی و لاغری رنج و صبر من نسبت همی کنند سرین و میان تو

خویش را از علی گرفته قیاس فرق ننهاده فربهی ز آماس

ز کیسه به چربی برد بند را دهد فربهی لاغری چند را

همچو امید زیاد خویش و چون لطف کمت بی تو درد فربهی داریم و، صبر لاغری

چو گاو ار همی بایدت فربهی چو خر تن به جور کسان در دهی