فراویز

وز فراویز نظامی شد مسلم کان جناب تا چه حد بودست با آداب تحقیق آشنا

تا دامنش نگردد هر لحظه از جنون چاک بنهاده از فراویز بر جامه بین سلاسل

بصوف آستر که زوالا بود گهی او فراویز کمخا بود

بسان فراویز بر دامنش برآمد زهر سوی پیرامنش

مکن وصف فراویز حصیری مران با ما دگر بحث مکرر

ایقدک نیست فراویز خشیشی حد تو عرض خود میبری و زحمت ما میداری

این فراویزی و آن باز افکنی خواهد ز من من زجیب آسمان یک شانه‌دان آورده‌ام

بر شرب فراویزکه راندند خوش افتاد چون دست من ودامن طاوس خرامی

آستر والا فراویزش خشیشی دگمه در تیر گرزو چاک پس دارد بر و واقف شوید

ای خضر راستین گوهر دریاست این از تو در این آستین همچو فراویز من