فراسو

احمد نیک‌طلب خوشنویس نیز بود. مشفق کاشانی از او به عنوان خوش‌خط‌ترین شاعر ایران یاد می‌کرد. به خاطر نزدیکی دفتر موسیقی وزارت ارشاد با انجمن خوشنویسان ایران (مرکز) در خیابان خارک (کنار تالار وحدت) او با استادان بزرگ خط در ارتباط بود. او به ویژه با علی راهجیری که از استادان قدیمی خط به حساب می‌آمد دوستی صمیمی داشت. به همین موضوع، او شعری از یاور را با خط نستعلیق در کتاب آموزش خوشنویسی خویش می‌نوشت. همچنین قصیده «ما سوا را تا فراسو یا علی» با خط نستعلیق توسط استادی دیگر درون همان انجمن نوشته شد.

بلبلی در چمن آسوده دمی چند بخواند کش فراسوده نشد بال و پر از دامی چند

فقط ۸ ماه بعد پیستوریوس به آتن رفت تا در پارالیمپیک شرکت کند، او در رقابتی سخت با دو دونده آمریکایی مارلون شرلی و برایان فراسور با ۱۱٫۱۶ ثانیه مدال برنز ۱۰۰ متر را به دست آورد و در ۲۰۰متر با شکست هر دو آن‌ها و رکورد ۲۱٫۹۷ ثانیه نخستین معلولی شد که ۲۰۰ متر را در کمتر از ۲۲ ثانیه دویده است. این درحالی بود که پیستوریوس در گروه تی ۴۴ با معلولان از یک پا رقابت می‌کرد.

رسایی ده، آوای اندیشه را فراسوده مگذار این بیشه را