فراز آمدن

ابراهیم ادهم گفت: وقتی کشش روم در باطن من سر برزد، گفتم آیا چه حال است این و از کجا افتاد این کشش در باطن من؟! همی سر بزدم و رفتم تا بدار الملک روم در سرایی شدم، جمعی انبوه آنجا گرد آمده، آن زنارهای ایشان بدیدم، غیرت دین در من کار کرد، پیراهن از سر تا پای فرو دریدم و نعره‌ای چند کشیدم، آن رومیان فراز آمدند و همی پرسیدند که ترا چه بود و در تو چه صفرا افتاد؟ گفتم من این زنارهای شما نمی‌توانم دید. گفتند همانا تو از محمّدیانی؟ گفتم آری من از محمّدیانم. گفتند کاری سهل است بما چنین رسید که سنگ و خاک بنبوّت محمد گواهی میداد و از جمادیّت این زنارهای ما حالت آن سنگ و خاک دارد، اگر با تو صدقی هست از خدا بخواه تا این زنارهای ما بنبوّت محمد گواهی بدهد تا ما در دائره اسلام آئیم. ابراهیم سر بر سجده نهاد و در اللَّه زارید، گفت: خداوندا! بر من ببخشای و حبیب خویش را نصرت ده و دین اسلام را قوی کن. هنوز آن مناجات تمام ناکرده که هر زناری بزبانی فصیح میگفت: «لا اله الا اللَّه محمد رسول اللَّه». ایشان چون آن حال دیدند زنارها بگسلانیدند و نعره‌های شوق زدند و گفتند: لا اله الا اللَّه محمد رسول اللَّه.

فراوان بجستند و باز آمدند به نزدیک خسرو فراز آمدند

فراز آمدند آن دو لشکر بهم جهان شد ز پرخاشجویان دژم

چولشکر بدیدند باز آمدند به نزدیک مهتر فراز آمدند

به زودی برفتند و باز آمدند به نزد یک آن سر فراز آمدند

ز نوبی و بجّه هزارن هزار فراز آمدند از پی کارزار

سپهدار ایران و توران دژم فراز آمدند اندر آن کین به هم

دوتن پیک با هم فراز آمدند بر والی سرفراز آمدند

بدیدند هرگونه بازآمدند بر شاه گردن‌فراز آمدند

کنیزان گلرخ فراز آمدند همه پیش جم در نماز آمدند