فراتر

به قدر دانش خود می‌ستاید مر ترا ورنه فراتر بود شان مصطفی از مدح حسانش

و استاد ابوعلی هرگز پشت باز نگذاشتی روزی اندر مجمعی بود خواستم که بالش فرا پشت او نهم، از بالش فراتر شد، پنداشتم که از بالش از آن سبب فراتر شد که سجّاده ندارد گفت پشت باز نگذارم پس از آن در حال وی نگاه کردم، خود عادت پشت بازگذاشتن نداشته بود.

یعقوب خان که حامل عرشش ز قدر گفت ای آنکه پا ز عرش فراتر نهاده یی

خوش خوش دو سه گام از خود بر گیر و فراترنه بالا تر و والاتر، زین طارم اعظم باش

دهد خواهندگان را سیم چون سنگ فراتر درگهش از هفت اورنگ

ازین ستانه فراتر نبوده ام گاهی زعهد آنکه مرا مادر زمانه بزاد

بتی چون بگردن در اندازدت فراتر ز دل، جایگه سازدت

تا بوسه زند بر در او وهم بسی سال بایدش فراتر ز بر کاهکشان رفت

ای دلا منزل فراتر، بر کن از این خاکدان غیر قُرب دوست دیگر هرچه باشد خاکدان

ز الهام غیبی بر او شد پدید کز آنجا فراتر نباید پرید