فجور

یاجوج جور وظلم ز هر سو گرفته زور شد آشکار فسق و پدیدار شد فجور

همه گویندهٔ فسق و فجوریم ز هزل و ژاژ گفتن با کمی کو

دگر بکوی عبادت کجا رسی هیهات که تاخت توسن طبعت براه فسق و فجور

لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ عن نفاقهم. وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ای فجور و هم الزناة.

کی تواند که در شب دیجور کرده پنهان هزار فسق و فجور

آن به که صرف خدمت دردی کشان شود عمری که صرف فسق و فجور و ریا کنیم

متصل در گردن خرم عروسان بی نفور با سرور دست ارباب فجور

همه مشغول اندر او به فجور همه را از زنا و خمر سرور

بیاض نقطه بینش سواد چهره قلب جمال فسق و فجور و کمال عیب و عوار

گو برای بیعت ارباب فجور جان مسجد کشیدندش به زور