فتنه جو

معنی کلمه فتنه جو در لغت نامه دهخدا

فتنه جو. [ ف ِ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) فتنه جوی. آنکه در پی برپا کردن آشوب باشد و فتنه را خوش دارد. فتنه انگیز. رجوع به فتنه شود. || سپاهی. جنگجو :
آمد از دهگان سبکپایی که : یکجا آمدند
از سوار و از پیاده ، فتنه جویی ده هزار.مسعودسعد.رجوع به فتنه و فتنه جوی شود.

معنی کلمه فتنه جو در فرهنگ عمید

۱. آشوب طلب.
۲. [مجاز] زیبا و دل فریب.
۳. [قدیمی، مجاز] جنگ جو، سپاهی، لشکری: آمد از دهگان سبک پایی که یک جا آمدند / از سوار و از پیاده فتنه جویی ده هزار (مسعود سعد: ۱۶۲ ).

جملاتی از کاربرد کلمه فتنه جو

به جای گرد قیامت ز خاک برخیزد به این روش اگر آن فتنه جو سوار شود
نی نی از فتنه جوئی و شر و شور وز هوس های شغل دیوانی
گر جهل طریق فتنه جوید علم تو چو شیر در عرین است
فرشته رویی و ابلیس خویی نکویی چون بتان فتنه جویی
داد داد از چشم مست فتنه جو کو چرا پیوسته در کین منست
شما را ازین فتنه جویی چه سود؟ جز این کز سر خود برآرید دود
ز ابرو و غمزه چشم تو چون ترک فتنه جو تیر و کمان گرفته بود در کمین ما
به نامیزد بتی خوش خوکه او راست امان بختی به جای فتنه جویی
دو چشمان گفت ابرو فتنه جویی همیشه کج نشین راز گویی
ای بسا سر از غم روی تو شد در پای دل فتنه جوئی در جهان از چشم جادوی تو چند