فتا

بودش اندر دست تیغ آبدار پیش آن سم شد به گفتا گوش دار

همی بود با ناله آن کامیاب چنین تا برآمد ز کوه آفتاب

آنچه افتاد چند بار مرا پند نگرفتم ای فلان که منم

آب چشم ما به روی ما فتاد مردم دیده در این دریا فتاد

بینی ار بینی در آب و آینه آفتاب روی و روی آفتاب