فانی

هرکه در دوست شود فانی و هستی بنهد نه از او نام بیابی نه نشان می‌آید

توئی تو از او شود فانی کندت جان پاک ربانی

چون گل خندان ز دم او شکفت غنچه نوشین شکفانید و گفت

کی فانی حق باشم بی قول اناالحق من کز عشق چو مشتاقان بردار نخواهم شد

هر که فانی شد درین دریا برست وای بر من گر به پا خواهم رسید

گر تو فانی شوی ز جود وجود آن یکی هست و بود و خواهد بود

روزی که درین سرای فانی طی کرد بساط زندگانی

ما چو فانی شدیم ازعالم جاودان منصب بقا بخشید

اگر فانی شوی یک لحظه از یار بچشم تو نماید لیس فی الدّار

هرجا من و ما باشد، از جنس فنا باشد فانی نشود هرگز، این عشق و هواداری